CHOROBA LEŚNIOWSKIEGO – CROHNA, WSPOMAGANIE NATURALNE
Choroba Leśniowskiego-Crohna jest to przewlekły, nieswoisty proces zapalny ściany przewodu pokarmowego. Może dotyczyć każdego jego odcinka, lecz najczęściej lokalizuje się w końcowej części jelita cienkiego oraz początkowej jelita grubego. Choroba i jej powikłania znacznie przeszkadzają w normalnym życiu i mogą prowadzić do problemów emocjonalnych.
Mało typowe objawy oraz niewielka wiedza na temat choroby w społeczeństwie i wśród lekarzy utrudniają jej prawidłową diagnozę. Zwykle od pojawienia się pierwszych symptomów do rozpoznania choroby Crohna mija 3-5 lat. W Polsce największą grupę osób z chorobą Crohna stanowią ludzie młodzi – ok. 60% z nich nie ukończyła 35 lat.
Do komplikacji związanych ze schorzeniem prof. Bartnik zalicza niedrożność przewodu pokarmowego, której towarzyszą skurcze i wymioty; krwawienia z przewodu pokarmowego; perforacje, czyli dziury w ścianie jelita; ropnie i owrzodzenia, np. w rejonie odbytu. Bardzo nieprzyjemnym powikłaniem są przetoki, czyli nieprawidłowe połączenia między pętlami jelit (ryzyko niedożywienia i wyniszczenia organizmu), albo między jelitem a skórą czy pęcherzem moczowym (oddawanie moczu z kałem). Do innych poważnych komplikacji należą też niedokrwistość, niedożywienie, zahamowanie wzrostu u dzieci, zmiany skórne, zapalenie stawów, powikłania wątrobowe, nerkowe, zapalenie tęczówki i osteoporoza, która zagraża nawet dzieciom. Prof. Rydzewska podkreśla, że osoby cierpiące na to schorzenie wymagają intensywnego leczenia – z rejestru wynika, że ponad 40 proc. polskich pacjentów z chorobą Crohna było leczonych operacyjnie. Ponad połowa z nich mogłaby uniknąć operacji, gdyby odpowiednio wcześnie poddano ich odpowiedniej terapii.
Dokładna przyczyna powstawania choroby nie jest znana, choć prof. Hulda Regehr Clark jest zdania, że jednym z czynników predysponujących jest mutacja chorych tkanek i obecność pasożytów: przywra wątrobowa, przywra trzustkowa, różne odmiany ameb. Niektóre szczepy bakterii (beztlenowce) obecne są w jelicie grubym i towarzyszą większości inwazji glisty ludzkiej. Coxsackie B1 i Coxsackie B4, to dwa znane naukowcom wirusy, występujące z glistą ludzką, szczególnie atakują mózg. Miejscem ich lokalizacji jest wątroba i mózg
Zmiany w jelitach mogą obejmować kilka fragmentów jelita i być przedzielone zupełnie zdrowymi odcinkami.
Oznacza to, że przyczyny choroby Leśniowskiego-Crohna należy szukać wśród pasożytów!
Choroba Leśniowskiego – Crohna zwiększa ryzyko wystąpienia raka aż dwudziestokrotnie!
Jak wspomóc w chorobie?
Rozpocząć trzeba od stopniowego przywracania właściwego środowiska jelit preparatem Ocean 21, dostarczaniu pożytecznych bakterii jelitowych w postaci AC Zymes i oczyszczać jelita produktem Pure Yucca.
Zastosowanie Polinesian Noni i Digestive Enzymes pozwoli usprawnić trawienie posiłków, zminimalizuje wzdęcia i zgagę, oraz wspomoże lepsze przyswajanie składników odżywczych do organizmu.
Aby wspomóc wątrobę, która z organizmu musi usunąć wytworzone przez pasożyty toksyny należy podać Liver Aid.
Stabilizowany tlen w płynie OxyMax, podajemy celem wybicia bakterii beztlenowych i grzybów w jelicie i całym organizmie.
By odżywić organizm – multiwitaminy z serii Vital do grupy krwi.
W zależności od stanu jelit, już po miesiącu można wprowadzić ParaProteX – preparat ziołowy silnie działający na bakterie, wirusy, grzyby, robaki, w tym na glisty Ascaris.
Czy z choroby Leśniowskiego-Crohna można wyleczyć się całkowicie?
Stosując naturalne produkty przeciw pasożytom i ich toksynom, toksynom pochodzącym z metali ciężkich, takich jak ołów, kadm czy rtęć, oczyszczając i odżywiając organizm, poprawiając środowisko wewnętrzne jelit i całego organizmu, czyli przywracając tzw. homeostazę można podleczyć te choroby, spowodować regenerację zaatakowanych tkanek i wówczas dopiero miejsca chore zaczną się goić. Polecane produkty w dużym stopniu zmniejszą skutki choroby jednak całkowite wyleczenie raczej nie jest możliwe.
Wiele osób nawet nie wie, że ma już początki choroby Leśniowskiego-Crohna. Dlatego stosuj profilaktykę,by nie dopuścić do rozwoju choroby, a w początkowym stadium można jej zapobiec.
Choroba Leśniowskiego-Crohna, opisana została po raz pierwszy przez polskiego lekarza Leśniowskiego w 1904 roku,a dokładniejszych danych dostarczył Crohn w 1932 roku. Stąd też znana jest powszechnie w świecie jako choroba Crohna.
Zobacz zdjęcia >>> http://pl.wikipedia.org/wiki/Choroba_Le%C5%9Bniowskiego-Crohna
’, ’
