Liofilizacja
Podstawowy podział i charakterystyka nowotworów
- Łagodne – Powstające nowe komórki podobne są do tych jakie znajdują się w danym narządzie. Nie przerzucają się do innych sąsiadujących organów, ponieważ otoczone są tzw torebkami. Wzrost ich jest powolny i może trwać kilka lat. Często ich wpływ na organizm nie stanowi zagrożenia dla życia. Jeśli zmiana jest umiejscowiona np. uciskając naczynia krwionośne, usuwa się je chirurgicznie. Przeważnie nie dają nawrotów.
- Złośliwe – Powstające nowe komórki nie są podobne do tych jakie znajdują się w danym narządzie. Szerzą się do otaczających organów ponieważ nie są otoczone tzw torebką. Dostając się do krwiobiegu wędrują do innych miejsc organizmu dając przerzuty, nie leczone wyniszczają organizm.
Przerzuty
Komórki nowotworów złośliwych posiadają zdolność wnikania do naczyń krwionośnych i limfatycznych oraz do szczelin tkankowych. Tą właśnie drogą docierają one z nurtem krwi lub limfy daleko od głównej masy guza, czyli tak zwanego ogniska pierwotnego. Rozsiane komórki zagnieżdżają się w różnych narządach i tkankach. Tam w sprzyjających dla siebie okolicznościach zaczynają się mnożyć i formują nowy guz nowotworowy, zwany przerzutem.
Przerzuty powstałe drogą naczyń limfatycznych tworzą się w pierwszej kolejności w okolicznych węzłach chłonnych. Przerzuty utworzone w wyniku przeniesienia komórek nowotworowych przez krew najczęściej umiejscawiają się w płucach i wątrobie, chociaż mogą atakować praktycznie wszystkie narządy. Rozsiew nowotworowy może też dokonywać się poprzez płyn mózgowo-rdzeniowy albo na skutek wszczepienia się komórek do błon surowiczych jam ciała.
Nowotwory złośliwe miejscowo
Są to nowotwory posiadające niektóre cechy nowotworów złośliwych, ale niedające przerzutów. Nazywa się je także nowotworami pośrednimi lub półzłośliwymi. Istnienie nowotworów tego typu świadczy o tym, że granica między nowotworami niezłośliwymi a złośliwymi nie zawsze jest wyraźna. Takie cechy posiada rak podstawnokomórkowy skóry albo na przykład włókniak powięziowy czy guz mieszany ślinianek. Nowotwory te cechuje duża skłonność do nawrotów.
Stany przedrakowe
Stan przedrakowy to taka zmiana chorobowa, z której częściej niż w przypadku tkanek prawidłowych tego samego narządu rozwija się nowotwór. Znamy dużą liczbę takich patologii. Przykładem może być polipowatość rodzinna jelita grubego, rogowacenie starcze skóry, skóra żółta pergaminowa, przewlekły zanikowy nieżyt żołądka, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, niektóre postacie nadżerki szyjki macicy, zwyrodnienie gruczołowe sutka i wiele innych. Oglądając pod mikroskopem preparaty histologiczne wycinków, stwierdza się zawsze charakterystyczne dla stanu przedrakowego cechy, polegające na opóźnionym i nieprawidłowym różnicowaniu komórek. Stanów przedrakowych w żadnym wypadku nie wolno lekceważyć. Wymagają one odpowiedniego leczenia i stałej kontroli lekarskiej.
Rak przedinwazyjny
Jest to rozrost komórek, które mają cechy nowotworu złośliwego, ograniczony tylko i wyłącznie do warstwy nabłonka. Inne powszechnie używane nazwy to rak śródnabłonkowy. Nie jest możliwe rozróżnienie raka przedinwazyjnego od stanu przedrakowego “na oko”, bez mikroskopu. Dlatego wykonanie odpowiednich badań, nawet nieprzyjemnych jak pobranie wycinka tkanki, jest życiową koniecznością. Rak przedinwazyjny nie daje przerzutów. Jest całkowicie wyleczalny. Natomiast nieleczony w miarę upływu czasu przechodzi zawsze w raka inwazyjnego, który cechuje się pełną złośliwością.
Istnieje kilka typów nowotworów m in:
- Białaczka – nowotwór krwi
- Nowotwór skóry, błon śluzowych i gruczołów np. sutka
- Mięsaki – nowotwór mięśni, piersi, tkanki łącznej i kości
- Tłuszczako mięsak –guz złośliwy tkanki tłuszczowej, który przeważnie rozwija się w jamie brzusznej
- Nowotwór okrężnicy, jelit, odbytu
Przyczyny powstawania nowotworów
- Czynniki genetyczne
- Stres – grasica jest centralnym narządem układu immunologicznego. Bezpośredni wpływ na ten gruczoł ma stres zmniejszając go i wpływając na niego negatywnie.
- Nieprawidłowe, tłuste odżywianie oraz środki konserwujące i sztuczne barwniki. Ciało człowieka jest budowane i zasilane przez substancje znajdujące się w pożywieniu. Prawidłowa dieta i suplementy diety pozwolą ponownie wyrównać równowagę metaboliczną pacjentów chorych na raka i w ten sposób poprawić funkcjonowanie organizmu.
- Brak ćwiczeń fizycznych – ćwiczenia poprawiają funkcjonowanie układu nerwowego, stabilizują poziom glukozy we krwi, odtruwają układ limfatyczny poprzez oczyszczanie go z nagromadzonych toksyn.
- Zanieczyszczenie środowiska – dym papierosowy, promienie Roentgena, silne promieniowanie słoneczne (rak skóry), kontakt z substancjami rakotwórczymi.
- Niedobór witamin i minerałów.
Dlaczego chorujemy !!!
Ponieważ nasz układ odpornościowy został zachwiany i nie zadziałał prawidłowo – nie zidentyfikował „wroga” (chorych komórek) i nie zniszczył go. Suplementy diety które polecam w tym serwisie dostarczają cennych biologicznie czynnych substancji, które działają na system immunologiczny człowieka wzmacniając go i pobudzając do walki. Dlatego dbajmy o naszą odporność, wzmacniajmy ją każdego dnia, by gdy nadejdzie „wróg”, mogła ona obronić nas.
Markery nowotworowe
Wbrew potocznym opiniom, większość nowotworów, jeśli wykryto je w początkowym stadium i zastosowano prawidłową terapię, można wyleczyć.
Co roku notuje się w Polsce ok. 110 tysięcy nowych zachorowań na choroby nowotworowe. Niestety, zaledwie 20-30 proc. pacjentów udaje się wyleczyć. Niedostateczna wiedza Polaków na temat nowotworów, np. że nie każdy nowotwór jest złośliwy; że nie każdy złośliwy nowotwór jest rakiem, oraz nieznajomość lub bagatelizowanie początkowych, często niezbyt charakterystycznych objawów powodują, że do onkologów trafiają pacjenci, których leczenie jest już bardzo trudne, nie zawsze skuteczne lub wręcz niemożliwe. Jest wiele metod pozwalających na wykrycie stanów przednowotworowych i nowotworów oraz kontrolę skuteczności ich leczenia. Jedną z nich jest oznaczanie markerów.
Co to są markery nowotworowe?
Markery to substancje, których zwiększone stężenie we krwi można powiązać z toczącym się w organizmie procesem nowotworowym. Są charakterystyczne dla konkretnych nowotworów (np. płuc, jądra, jajnika), choć niektóre mogą być wydzielane przez kilka różnych. Marker u osób zdrowych powinien być w normie, a u osób chorych powyżej normy. Niestety, warunki te spełniają tylko niektóre: HCG w ciążowej chorobie trofoblastycznej (nowotwór rozwijający się z niektórych komórek łożyska) , HCG i AFP w zarodkowych nowotworach jądra i jajnika oraz PSA w raku prostaty (sterczą). Niska czułość innych markerów nie pozwala na wykorzystanie ich w badaniach profilaktycznych.
Kiedy stosuje się oznaczanie markerów?
Oznaczanie poziomu (stężenia) markerów ma zastosowanie przede wszystkim w monitorowaniu (obserwowaniu) leczenia. Pomagają one:
• ocenić skuteczność leczenia,
• wcześnie wykryć nawrót choroby (często wzrost stężeń markerów wyprzedza od kilku tygodni do kilku miesięcy objawy kliniczne),
• ocenić, czy podczas zabiegu operacyjnego usunięto cały nowotwór.
W zależności od rodzaju nowotworu oznacza się różne markery, m.in.:
• HCG – diagnostyka i monitorowanie leczenia ciążowej choroby trofoblastycznej,
• HCG i AFP – diagnostyka i monitorowanie leczenia zarodkowych nowotworów jajnika i jądra,
• cyfra 21.1 – diagnostyka i monitorowanie płaskonabłonkowego raka płuc,
• PSA – diagnostyka i monitorowanie raka sterczą (prostaty),
• NSE – diagnostyka i monitorowanie drobnokomórkowego raka płuc,
• CEA – monitorowanie przewidywania nawrotu i prognozowania raka jelita grubego.
Natomiast w diagnostyce chorób nowotworowych oznaczanie markerów jest tylko jednym z elementów badań klinicznych. Ich prawidłowe stężenie nie wyklucza choroby, ale wynik powyżej normy zawsze zwiększa prawdopodobieństwo jej obecności. Im stopień zaawansowania choroby większy, tym poziom markera wyższy. Trzeba brać pod uwagę, że wpływ na wynik oznaczenia może mieć niesprawność w pracy nerek i wątroby.
Gdzie można oznaczać markery? Czy zawsze niezbędne jest skierowanie lekarza?
Tego rodzaju badania wykonują przede wszystkim przychodnie onkologiczne. Stężenie markerów można również oznaczyć w Polskiej Fundacji Europejskiej Szkoły Onkologii w Warszawie, przy ul. Wawelskiej 15. Koszt pokrywa pacjent lub szpital, na którego zlecenie wykonano badanie. Oznaczają je także niektóre laboratoria spółdzielcze i prywatne. Ich adresy można uzyskać w informacji medycznej. Nie wszystkie laboratoria wymagają skierowania od lekarza – pacjent może oznaczyć poziom markerów również na własne żądanie. Proszę jednak pamiętać, że tylko niektóre są przydatne w diagnostyce. Warto również wiedzieć, że porównawcze badania powinny być wykonane, w miarę możliwości, w tym samym laboratorium. Wyniki z poszczególnych placówek mogą się trochę różnić, co nie oznacza, że są nieprawidłowe – zależą od użytych do analizy odczynników.
Jeśli nie ma potrzeby wykonywania kosztownych oznaczeń wszystkich znanych markerów, ponieważ tylko niektóre mają zastosowanie w diagnostyce, to w jakich sytuacjach profilaktycznie można zgłosić się na badanie?
Oznaczanie markerów jest przydatne w diagnozowaniu m.in. chorób nowotworowych sterczą, jąder i jajników. Poziom markerów, substancji charakterystycznych dla nowotworów, może być podwyższony również w innych chorobach. Podwyższony poziom markerów wymaga przeprowadzenia innych badań potwierdzających bądź wykluczających istnienie choroby nowotworowej. Wynik badania zawiera informację o prawidłowej wartości markera.
Niemal każdy mężczyzna w starszym wieku ma kłopoty z prostatą i powinien być okresowo badany przez urologa. Gdy dolegliwości związane z przerostem są duże, oznaczenie poziomu PSA ułatwia postawienie diagnozy i podjęcie prawidłowego leczenia. W zarodkowych nowotworach jądra i jajnika podwyższenie poziomu HCG i AFP może świadczyć o chorobie, zanim pojawią się objawy kliniczne. Kobiety, które poroniły (sztucznie lub samoistnie), mogą być narażone na ciążową chorobę trofoblastyczną – oznaczenie stężenia markera HCG ułatwia jej rozpoznanie. Pacjenci mogą wykonać te badania na własne żądanie, ale lepiej jest zasięgnąć porady lekarza, czy rzeczywiście są potrzebne.
Do kogo należy się zgłaszać z wynikiem poziomu markerów?
Do lekarza onkologa określonej specjalności, np. onkologa ginekologa czy onkologa urologa – oznaczanie markerów jest tylko jednym z badań diagnostycznych.
Oznaczanie stężenia (poziomu) markerów jest tylko jedną z metod wykrywania nowotworów.
Źródło: „Moje zdrowie” – rozmowa z dr Janiną Kamińską , kier. Zakładu Markerów Nowotworowych Centrum Onkologii w Warszawie.
Ważna informacja !!!
U osób pijących Polinesian Noni w dawce min. 3 x 1 nakrętka dziennie /na czczo lub pół godz. przed posiłkiem/ następuje spadek markerów nowotworowych !!!
